march 27 2009

boutros bubba, coen oscar polack & herman wilken (hydrus), donné et desirée, garçon taupe, katadreuffe, makazoruki, puin + hoop, roy santiago
boutros bubba cd presentation, zaal 100, amsterdam


review

cut-up
by evelyn austin

Locatie van het Narrominded/Momi Recordingsfeestje is Zaal100 in de Wittenstraat, waar, tegelijk met het festival, een salsa-avond is georganiseerd. Bij de deur wordt aan de losheupigen gevraagd of ze voor de salsa komen, dan gratis doorlopen. Anders graag zeven euro betalen. Voor acht bands, verdeeld over twee zalen, die op de lijst staan, niet veel.

Katadreuffe begint in de grote zaal. Hun eerste ep (Quel Gargantua!), opgenomen door Corno Zwetsloot (Next to Jaap) is net uit en 9 maart speelden ze met niemand minder dan Neptune in de Occii. Geen slecht begin dus. Hoewel een beetje energie van het album live verloren lijkt te gaan, is het een prettige band met goed uitgebalanceerde partijen. Ze zijn te plaatsen in het rijtje Nederlandse bands waar Jimmy Barock, Propeller - beiden toevallig ook producten van Next to Jaap - en Feverdream ook in staan, om maar een idee te geven.

Second up zijn Coen Oscar Polack (onder andere Living Ornaments) en Herman Wilken, die we kennen van het prachtige Hydrus. Denk dronerige, maar subtiele ambient: een wat duistere muur van geluid met een freaky saximprovisatie als afsluiter. De klanken lopen moeiteloos over in het deel van Wilken, die warme klanken combineert met subtiele, ijzige vocalen. De act had niet misstaan op Club Transmediale, waar begin dit jaar veel ambient geprogrammeerd stond.

In een geheel andere wereld word je gegooid als Donné et Desirée begint. Na een paar minuten van het noiseduo, vliegen de associaties al door je hoofd. Iemand naast je mompelt: "Erg Sonic Youth, hè, dit". De drummer staat en hurkt net zoveel naast zijn kruk als hij er op zit, en is constant in de weer met vervormde bekkens die op elkaar worden gesmeten en een garage vol belletjes en attributen die tussen en op het drumstel worden gegooid om er vervolgens weer afgeblazen te worden. Op een nummer of twee na zit er een fijne voortstuwingskracht in de muziek, die niet onder doet voor acts als Lightning Bolt.

Terwijl iedereen wacht op Boutros Bubba, krijgen we eerst nog Puin+Hoop. Drie jongens en een tafel vol apparatuur: minder serieus dan de voorgaande ambient en met - onder andere - duidelijke IJslandse invloeden, hoor je ook hier weer dat dronerige dat bij Coen Oscar Polack ook zo prettig was. Makazoruki begint hierna in de grote zaal en heeft een schare aan fans meegenomen. Het is duidelijk waarom: hoewel ze misschien niet de meest spannende band zijn, zouden ze prima op bijvoorbeeld het vroegere Epitaph platenlabel passen, toen daar nog bands als Agnostic Front of H2O onder contract stonden. De tegenhanger hiervan in de kleine zaal is Roy Santiago, die gevoelige liedjes schrijft die ongetwijfeld over de liefde gaan. Damien Jurado en Thomas Dybahl zijn namen die boven komen schieten, maar ook Amsterdams eigen Arthur Adam.

Als Boutros Bubba begint bevinden we ons in postrockhemel, en hoewel het te kort door de bocht is om te zeggen dat we alleen bands als Polvo en Shellac horen, is het ook moeilijk ze weg te laten. Fijne haperende gitaren en een constante drive vooruit brengt beweging in het lichaam en doet het hoofd knikken. Waar de postrock stopt begint iets wat moeilijk te plaatsen is, maar duidelijk geworteld is in een eerlijk jaren negentig noise/grungegeluid en tegelijkertijd toch prettig nieuw aanvoelt. Het is Boutros Bubba's cdrelease. National Anthems is net uit op Narrominded, waar ook de 10" (I got issues the shape of Italy) van de gitarist Spoelstra te vinden is.

Garcon Taupe sluit de avond af, en hoewel we terug 2009 in worden geslingerd, klinkt ook hier de 'noodzaak om muziek te maken' door in de muziek. Taupe heeft het heldere, klinische geluid van bijvoorbeeld The Ace of Clubs (Luke Vibert) en het melodieuze van acts als Kettel en in mindere mate Metamatics. Wellicht is het zijn muzikale achtergrond (ex-bassist Gone Bald), maar waar bij veel elektronische acts de nadruk wel erg op de beats ligt, biedt Garcon Taupe ook een duidelijk verhaallijn in de melodie. Een split lp wordt hopelijk nog voor de zomer op Narrominded verwacht, en Taupe is met onder andere medelabelgenoten Spoelstra en Coen Oscar Polack te horen op Narromindeds aankomende Retro Retry-project, waarbij deze keer Brian Eno's Another Green World onder handen wordt genomen.

original article