january 7 2006

review

vpro, 3 voor 12, groningen
by lemke kraan

Muzikale diversiteit op labelnacht van Narrominded
'Muzikanten die meer kunnen dan aan knoppen draaien'

"We houden ervan om in één keer zonder pauze door te spelen", vertelt Polack. "We hebben tijdens het spelen dan ook geen idee wat het publiek ervan vindt. Als ze dan na afloop beginnen te klappen, is dat wel verrassend." De muziek beroerde het publiek terecht. Groovende beats en spannende melodielijnen werden verfraaid met klikjes en warm klinkende samples. "We stoppen van alles in onze muziek. We halen overal wat vandaan: uit films, uit samples van oude muziekinstrumenten en straatgeluiden. Dat maakt het minder steriel. Voor een compilatie-cd van het Britse label Skam, dat muziek wilde op basis van kattengeluiden, heb ik de kat van mijn vriendin gesampled. Maar akoestische instrumenten vormen altijd de basis van onze muziek. Lars is pianist en ik speel gitaar."

Meijer en Polack zijn de grondleggers van het Haagse label Narrominded en werken daarvoor het liefst met muzikanten die meer kunnen dan aan knoppen draaien op apparaten. "We werken graag met muzikanten die veel verschillende instrumenten bespelen", zegt Polack. "Die diversiteit maakt het interessant. We willen elektronica uitbrengen die de pure elektronica overstijgt, doordat er van alles aan toegevoegd is. Muziek die grenzen opzoekt en een stap verder gaat. Maar eigenlijk willen we gewoon muziek uitbrengen die we beide mooi vinden. Daarbij gaan we heel breed; we brengen niet alleen elektronica uit, maar de laatste tijd ook rock. Zoals Gone Bald en Quarles van Ufford. Zij gaan voor rock best ver. Ik vraag me bij hen altijd af: is dit traditionele rock of improvisatie?"

Telrock, zo wordt de muziek van Quarles van Ufford vaak genoemd. En inderdaad, ingenieuze ritmes voeren de boventoon in deze band, die de microfoon alleen gebruikt om de nummers aan te kondigen. Illustere titels als 'Mijn bevroren paard en ik komen naar je toe deze zomer' wekken de interesse. Een saxofonist springt op, speelt een stukje mee en gaat gauw weer in de zaal staan. De band besloot bij de oprichting slechts één plaat te maken en na december te stoppen. Het album is in zijn geheel gratis te downloaden op internet. Na het optreden op Westerslag, een door Narrominded georganiseerd alternatief voor het Noorderslagweekend voor mensen die niet naar Groningen durven, stopt de band er echt mee.

Lekkere, dikke elektro produceert Garçon Taupe, die gebogen over een keyboard vette beats, vrolijke, bijna lullige melodietjes en donkere Duitse stemmen tevoorschijn tovert. "Ik heb in de winkel van het Van Gogh Museum gewerkt en kwam een cd tegen met een Duitse acteur die de brieven van Van Gogh voorleest", vertelt de Amsterdammer. "Dat is de Duitse man die je hoort." Taupe's set was te kort, naar de zin van het publiek. Dat bleek toen hij het podium wilde verlaten. Onder luid gejoel zocht hij dus zijn plekje achter het keyboard weer op. Had hij te weinig materiaal meegenomen? "Beter te weinig dan teveel, zeg ik altijd maar. Maar misschien had ik toch beter wat meer mee kunnen nemen." Taupe noemt tennis, dieren en jaren tachtig-televisie als zijn belangrijkste inspiratiebronnen. "De sfeer van tennis en de cadans en de klank van de slagen vind ik mooi. Het is soms jammer dat het een wedstrijd is. Bovendien gaat het bij tennis om de combinatie tussen aanleg en hard werken. Degenen met aanleg hebben souplesse. Dat zou ik bij mezelf ook graag willen zien."

Taupe is begonnen met piano en speelt in de noiseband Gone Bald, maar is ook al een tijd bezig met elektronica. "Elektronische muziek is helemaal aangestuurd door apparaten. Dat vind ik fascinerend. Mijn eerste cd ligt al jaren klaar, ik vind het moeilijk om hem af te maken. Ik heb een hekel aan perfectie. Ik wil mijn spontaniteit behouden." Drummer Jeroen van Quarles van Ufford trekt hem aan zijn jasje. "Kom, we gaan spelen." Bij nadere beschouwing, bleken alle bandleden van Gone Bald aanwezig te zijn, wat een goede reden was om de instrumenten op te pakken en de avond te laten eindigen in een flinke bak gitaarnoise van een band die voor het late uur verrassend goed in vorm was.

original article

---