december 12 2005

makazoruki, propellor, elle bandita
subbacultcha, bitterzoet, amsterdam

review

subjectivisten - het schaduwkabinet
by vido liber

Ze kwam, ze zag, ze overwon
Ze was nauwelijks gekleed, maar zelfs in haar geïmproviseerde zwart-witte bikini zette Elle Bandita in Bitterzoet de twee voorgaande, door mannen bezette rockbands in hun hemdje. Elle is ordinair, verre van verfijnd, en niet iemand waar ouders blij mee maakt als je haar zou uitnodigen voor het komende kerstdiner. Kort gezegd: Elle vertegenwoordigt in haar tengere eentje meer rock-'n-roll dan menige mannenband, inclusief Makazoruki en Propeller. De eerste band kon met gitarist Razorblade Jr. nog redelijk tegengas geven, vooral dankzij diens lawaaisolo's tijdens de eerste paar nummers. Solo's die al gierend constant leken te ontsporen, maar toch altijd melodische zijsporen wisten te vinden. De rest van de set zat de gitaar meer vast aan songstructuren en werd de gekte node gemist. Tweede band Propeller had zich slecht voorbereid. De bandleden maakten storende fouten en poogden verwoed de zaak recht te trekken met als gevolg dat er teveel naar snaren werd gestaard en er van communicatie met het publiek weinig overbleef. In hun set probeerde Blonde Redhead teveel te lijken op Radiohead. Het prima debuutalbum The Midnight Ghost verdient een meer uitgelaten uitvoering. Na de wel heel erg ernstige Makazoruki en Propeller zorgde Elle Bandita voor verlossing. Er mocht eindelijk weer gelachen worden in Bitterzoet - om de Rotterdamse directheid, om de eigenwijze coverversies van Andrew Sisters en Elton John, om de ongebreidelde inzet en energie. Zingend, dansend en gitaarspelend bracht Elle een bescheiden tornado teweeg. Een gefrustreerde bassist van een van de eerdere bands deed een armoedige poging tot sabotage, maar moest daarna met ingekrompen mannelijkheid tussen zijn benen afdruipen.

original article