august 18 2005

review

kindamuzik
by thijs menting

Eigenlijk begon het feestje al op het pontje richting de Stubniz. In het kader van Sails krioelden honderden zeilschepen, sloepen en motorbootjes over het IJ. De horizon van masten trilde in de zinderende lucht die de verhitte stad zolang had vastgehouden. Lichtjes werden ontstoken en weerspiegelden in het water dat een lila kleur had aangenomen. Sfeer, daar draaide het deze avond namelijk om.

Uit het ruim van de Stubniz - een rondreizende evenementenboot - kwamen dreigende klanken die aan Pete Namlook deden denken. Zo`n twintig mensen zaten in de schaars verlichte ruimte aandachtig te luisteren naar Hydrus, twee jongens die sinds 2002 voor het Narrominded-label muziek maken. Deze avond stond namelijk in het teken van dat label uit Hoofddorp. Ze hadden zes uiteenlopende artiesten aan boord gehaald om te laten horen wat er zoal te vinden is in hun catalogus. Veel moois, zo bleek.

Samen met Living Ornaments vertegenwoordigde Hydrus de elektronica-kant. Na de donkere soundscapes brak de zon een beetje door. Het samenspel tussen de organische synths en mechanische beats leek op dat van artiesten als Sense en Ten And Tracer van het Belgische U-Cover-label. Naarmate hun optreden vorderde werden de synths steeds zwaarder en de beats zompiger. Denk aan de melancholectronica van Boards Of Canada en je zit er niet ver naast.

Het optreden van Living Ornaments was een stuk diverser, variërend van Drexciyaanse electro tot woeste geluidserupties en moody ambient. De twee oprichters van het label speelden lustig met een stemsample, ramden op hun synthesizer en loodsten een sample van een klassiek orkest langs allerlei effecten. Gelukkig ontbrak de ritselende ambient, waar ze hun helft van de split-ep voor Narrominded mee vulden, niet. Tenslotte werden we getrakteerd op een wonderschoon nummer dat overduidelijk refereerde naar Boards Of Canada.

Quarles van Ufford en Pfaff waren deze avond de afgevaardigden voor de rock. Quarles van Ufford speelt mathrock. Dat betekent dat ze niet malen om een telletje meer of minder. Ze kleien met tellen, jongleren met ritmes en spelen verstoppertje met de maten. Onlangs vertrokken er twee leden zodat de band nog maar uit drie personen bestaat. Dat betekent echter niet dat de muziek er slechter op is geworden. Vooral het laatste nummer dat ze speelden was een geslaagde uitbarsting van berekend lawaai. Pfaff wist echter minder te overtuigen. De vreemde bezetting (twee drumstellen en een basgitaar) leidde tot een rommelig geluid dat snel verveelde.

De drummer van Quarles van Ufford en één van de jongens van Hydrus speelden mee met Bastiaan Woltjers. Hij is trombonist en heeft zich toegelegd op improvjazz. Met een paar effectenboxjes voor zijn voeten bewerkte hij z`n blaaskunsten tot de meest uiteenlopende geluiden. Hoewel ze erg leuk samenspeelden, had hij ons best in zijn eentje kunnen vermaken.

Afsluiter was Garçon Taupe, de meest dansbare van het hele stel. Hij maakt electro, vergelijkbaar met die van zijn Haagse collega`s. Hoewel Garçon er nog wel eens wat moeilijke ritmes onder wil gooien. Leuk, maar er moest een laatste pondje worden gehaald. Narrominded liet weer eens horen dat ze misschien wel het leukste label van Nederland zijn. In ieder geval het meest gevarieerde.

original article