june 4 2005

reviews

file under
by gva

Ooit was er een tijd dat je voor Fl 10,- een band van naam kon gaan bekijken in de clubscene. Nu raken we er maar niet aan gewend dat het florijnteken op zijn minst vervangen is door het Euroteken en zien met lede ogen aan dat ons massale downloaden rücksichtslos wordt doorberekend in de toegangsprijzen. Toch zijn er mensen die geen genoegen nemen met deze keiharde economische logica en met tegendraadse alternatieven komen.

Hun namen blijven in pseudoniemen gehuld, maar enig speurwerk en via via informatievergaring leert dat de heren Fred Bitches, Biff Eighties en Stanley Disko verbonden zijn met undergroundlabels en magazines als Narrominded en That Dam! Deze do-it-yourself instanties hebben de handen ineengeslagen en het alternatief dat wordt geleverd is alleszins de moeite waard. Het motto luidt: 'The past sucked. The future sucks. It's time to retry everything'. Onder de noemer van Retro Retry hebben ze tien underground gitaarbands bijeengezocht om het album Evol (1986) van Sonic Youth integraal te coveren, zowel op CD (waarbij ook de albumcover prachtig 'gecoverd' is door Knut Orvic) als live in Zaal 100. De CD is bijgesloten bij de tiende editie van That Dam! Magazine, dat speciaal gewijd is aan coveren en bijdragen bevat van Menno Pot, Sietse Meijer en Adriaan Jaeggi. Blad, CD en liveconcert in Zaal 100 gaan voor het tegennatuurlijke bedrag van EUR 10,- over de toonbank. Onttrekking aan de ontgrenzende economie blijkt op plaatsen dus nog mogelijk te zijn.

De keuze voor het fossiele maar altijd nog relevante Sonic Youth ligt volstrekt voor de hand. Niet alleen is de New Yorkse band natuurlijk al decennia het toonbeeld van tegendraadsheid, maar ook leent het zeer veelzijdige oeuvre zich uitstekend voor verdere uitwerkingen en experimenten. Zaal 100 is daarbij de gematerialiseerde underground, een donkere bedoening met een onverhoogd podium waar Leger des Heils vloerkleedjes op liggen. Om de uitvoering van de tien nummers van Evol door tien bands zo gladjes mogelijk te laten verlopen is er een dubbele back-up opgesteld, zodat tijdens het optreden van de ene band de volgende al kan opbouwen (de zogenaamde 'krawattenclubmethode'). Na veel te lange voorprogramma's van de instrumentale trashband Fine China Superbone en de Eindhovense stonerrockformatie Gifkip klinken uit de versterkers van de laatste band eindelijk de bekende tonen van "Tom Violence". Ondanks het hinderlijke feit dat zanger Jorg halverwege het nummer zich doodleuk in het publiek voegt om naar zijn eigen optreden te kijken, een goed gekopieerde retry. De uitvoering van "Shadow of a Doubt" door het Bosnische Makazoruki is gewaagder van insteek doordat de intrigerende zanger Skuso de zanglijn van Kim Gordon voor zijn rekening neemt. Het effect is verrassend: zo klinkt "Shadow" dus uit de mond van een Slavische quasi-Lee Ranaldo. Het poppy "Starpower" door Petrified Host valt in dezelfde categorie met dien verstande dat Biff Eighties himself Gordons zangmelodie een octaaf lager zingt. Het extreem experimentele "In the kingdom #19" wordt qua ondoorgrondelijkheid moeiteloos overtroffen door de samplemix van The Hitmachine: nu is er werkelijk niets meer van het nummer te maken. Pfaff maakt gebruikt van twee drummers. De dubbele backline is dus niets nieuws voor hen. Helaas is het geluid dat ze produceren erbarmelijk en blijft van "Green Light" niets over dan een helse beproeving die tweeënhalve minuut moet worden verdragen. Het instrumentale "Death to our friends" is voor de trashjongens van Fine China Superbone, die momenteel zonder zanger zitten. Een kleine afvaardiging van het snel groeiende Blues Brother Castro brengt een intieme versie van "Secret Girl", een dankbaar rustpunt in de set. Zanger Razorblade Jr. van Gone Bald - de andere (deels) Balkanformatie van vanavond - noemt ons allemaal 'fuckin' losers' en geeft ons vervolgens een hoogstpersoonlijk enkeltje "Expressway to his skull" met veel rondzwaaiende haren en gitaren. Maar dan wel gecontroleerd en behoedzaam, zodat niets kapotgeslagen wordt. Nog niet wellicht, want als uitkomt waarop in de recensies van hun laatst uitgebrachte CD Exotic Klaustrofobia optimistisch geanticipeerd wordt, dan kan er misschien een gitarenpotje vrijgemaakt worden. Afsluiter "Bubblegum" leent zich uitstekend voor een "We are the world" setting met zangers, gitaristen en toetsenisten van alle bands op het podium en blijkt aanstekelijk genoeg voor een kleine pogopit.

Een vriend vindt het jammer dat de covers voornamelijk beperkt blijven tot trashvarianten en dus dicht bij het origineel blijven staan, ondanks de vernuftig uit de versterkers getrokken gitaarnoise. Ik geef hem gelijk. Een unpluggedversie van "Expressway" had bijvoorbeeld niet misstaan. Maar wat een fijn initiatief. Dit mag beslist herhaald worden. Met een ander album natuurlijk en misschien iets gevarieerder. Parallel lines on a slow decline misschien?

original article

---

de subjectivisten - het schaduwkabinet
by vido liber

10 bands coverden tezamen het album Evol (1986) van Sonic Youth en presenteerden deze compilatie door de cd integraal uit te voeren tijdens een presentatie in Zaal 100. De avond werd opgewarmd door drie groepen, waaronder Fine China Superbone - voorlopig even zonder zanger, maar met twee gitaristen die hun volle akkoorden tegen elkaar op lieten boksen zoals opgewonden bokken elkaar kopstoten geven. De uitvoering van Evol leverde, zoals het hoort bij een Krawattenklup, een gezellige chaos op. Terwijl de ene band speelde zette de andere band alvast de spullen klaar, met als gevolg dat er soms een gitaar werd vergeten in te pluggen. Blues Brother Castro en zZz moesten om verschillende redenen verstek laten gaan. zZz is overigens afsluiter op het album met een cover van een cover die eigenlijk officieel niet op het de lp Evol staat. Bubblegum is oorspronkelijk geschreven door kleurrijk cultfiguur Kim Fowley en uitgebracht als B-kantje van de single Starpower.

original article

---

vpro, 3voor12, amsterdam
by erik verkoyen

De nieuwe editie van het blad That Dam werd gepresenteerd afgelopen zaterdag in Zaal 100. Deze keer met een CD waarop 10 bands integraal de Sonic Youth-plaat Evol naspelen. Op de site van That Dam stond dat de avond om 20:00 uur zou beginnen, maar rond 20:15 sta ik toch nog voor een dichte deur. Bas Jacobs verwijst me naar een kroeg vlakbij, daar zitten nog wat andere vroegkomers. Wandelend door een grijs Amsterdam West probeer ik me iets te herinneren van Evol van Sonic Youth en ik begin me op slag heel erg oud te voelen.

Evol is een vinylplaat uit de bibliotheek van het oersaaie dorp Wolvega, meer dan 15 jaar geleden. Het is de favoriete muziek van stugge noordelingen die middenin de zomer in zwarte kleren en lange jassen en Doc Martins-schoenen in Vera (Groningen) stonden te betogen dat The Pixies met Monkey Gone To Heaven toch echt te commercieel geworden waren. Een cello godbetert ! Bah ! Gitaar, bas en drums moest het zijn ! En niet iets anders ! En al helemaal geen synthezeikers of drumcomprutsers ! Ik begon me steeds meer te vervelen en ging op zoek naar muziek die zo fout mogelijk was maar stiekum toch wel erg goed, en spannender en kleurrijker dan het zoveelste Amerikaanse gitaarherriebandje; naast muziek die in de loop van de jaren negentig het stempel "verantwoord" zou verwerven zoals Burt Bacharach en Serge Gainsbourg, werd ik fan van Pet Shop Boys, Betty Boo en... Ace of Base ! : "She leads a lonely life, she leads a lonely life..."

Terug in Zaal 100. In deze scene; de zelfverklaarde Subbacultcha, is Sonic Youth nog altijd een toetssteen van goede smaak. Dus spelen hier vanavond 10 bands die zelf deels geïnspireerd zijn door bands als Sonic Youth, nummer voor nummer Evol na. Is dat een goed idee ? Het levert in elk geval weer een gezellig avondje op in Zaal 100, waar het bier erg goedkoop is trouwens.

Tussen de bands door worden er door de DJ alleen maar covers gedraaid, wat een leuke popquiz oplevert; wat is de titel, van wie is het origineel en wie voeren het nummer hier uit ? Daar zitten heel geslaagde tussen. Of deze covers van Evol ook iets toevoegen ? Oordeel zelf op de luisterpaal of koop de laatste editie van That Dam. Mijn suggestie; laat voor de volgende editie van Retro Retry een Dinosaur Jr plaat onder handen nemen door tien acts met als bijkomende regel dat ze geen gitaar mogen gebruiken. Of laat ze Happy Nation van Ace of Base coveren.

original article