march 10 2002

review

by vido liber

Underground = Souterrain
Het Haarlemse Toonfestival werd gisteren aan het eind van de middag afgesloten in de kelderlounge van Willendorf om de hoek bij het Teylers Museum. De ruimte was niet veel groter dan mijn woonkamer. Het was al een volle bak voordat ik het trapje afdaalde en dan was ik nog niet eens de laatste. Ceremoniemeester, festivalorganisator en journalist Peter Bruyn heette iedereen welkom bij de presentatie van een plaat die er nog niet was. Op 19 maart komt het album We're Running Out Of West uit op het Hoofddorpse label Narrominded.

Bruyn was zo vriendelijk het bestaan van de plaat en de releasedatum tussen alle vier optredende acts met nadruk te herhalen, een actie die veel weg had van The Larch van Monty Python. Links achter de bar stonden twee pc's, een synthesizer, een draaitafel, een mengpaneel, een sequencer en nog wat randapparatuur opgesteld. In het kleine hoekje rechts van de bar kon je de drankjes bestellen, als je jezelf tenminste voorzicht door de aanwezigheden had weten te worstelen. De bierbuikige barman stond in zijn witte tenue strategisch dichtbij een kast. Hij hield een arm in de kast en keek ondertussen zorgelijk naar de jongens achter hun moderne speeltjes.

Tijdens de tweede set werd pas duidelijk dat hij een extra volumeknop onder zijn hoede had die hij gebruikte als de muziek naar zijn mening te hard door de kleine speakers schalde. Bloednerveus beet Orphax de spits af met een heel lang nummer waarin nauwelijks wat gebeurde. Naast de paar wollige akkoorden, mechanische krekels en een ritme dat pruttelde als een verkouden koffieapparaat haalde een DJ diverse geluidsplaten onder de naald. Het duurde bijna een kwartier, blaffende honden, huilende baby's, een juichend stadionpubliek en een in het Engels tellende man lang voordat de walvissen eindelijk mee mochten zingen.

Een baslijntje of voorzichtige melodie hadden geen kwaad gekund in deze stuurloze poging tot The Orb. Living Ornaments (het duo Lars en Coen, drijvende krachten achter Narrominded) pakten het voortvarender aan en verrasten ons met scherpe geluiden gewikkeld in wispelturige arrangementen. Geen enkele klank was voorgekauwd en de elektronische percussie bestond uit rudimentaire tikken waarbij het leek of ze toevallig een hecht ritmepatroon vormden. Zoeken naar nieuwe geluiden was veel belangrijker dan zoeken naar een nieuwe melodische inval. Helaas was het veel te gezellig in het souterrain en kwam de muziek soms nauwelijks boven het geklets uit.

Ook bij Hydrus bleef bijna niemand stil. Na een valse start beukte er eindelijk een opzwepende beat vanuit de hoeken van het plafond. Heftig voortbewegend achter de mengtafel voegde de blonde Hydrus noise en lange, liggende melodielijnen toe. Het viertal nummers dat hij speelde had de kwaliteit van menige Skam-release. Dwingend en bijtend, aangenaam en dansbaar. Afsluiter Garçon Taupe beloofde ons het betere beukwerk, maar dat viel best tegen. De drum- en synthesizergeluiden kwamen allemaal uit blik en de twee nummers die hij uit de computer haalde waren te geforceerd grappig bedoeld.

We're Running Out Of West is een bewonderenswaardig en ambitieus project. Als je een idee wilt hebben van het vinylalbum (inclusief gratis cdr) kun je zelf alvast muziek checken op de site. Van elke track kun je een RealAudio-fragment beluisteren. Naast lokale en Nederlandse acts bevat de plaat internationale bijdragen van Duplo Remote, Bedouin Ascent, Pete Namlook en Your Favorite Horse (voorheen beter bekend als Accelera Deck).

original article